Fibonacci (ur. ok. 1175 r. – zm. 1250 r.) - włoski matematyk, znany również jako Leonardo Fibonacci, Filius Bonacci (syn Bonacciego), Leonardo Pisano (z Pizy).

Leonardo urodził się w średnio zamożnej rodzinie. Ojciec Leonarda w XII w. handlował w Bugii,gdzie Leonardo uczył się matematyki.Pierwsze lekcje pobierał w mieśce Boużia od arabskiego nauczyciela.Można śmiało powiedzieć,że wiedza którą zaczerpnął młody Leonardo była głównym powodem zainteresowań matematyką.

Dalszy tok nauczania zawiódł Fibonacciego w takie miejsca jak Egipt,Grecja,Sycylia,Syria i Prowansja gdzie miał okazje poznać takie osiągnięcia jak np. system dziesiętny.Po powrocie do ojczyzny Leonardo opublikował w 1202r "Liber Abaci" gdzie opisał system pozycyjny liczb i wyłożył podstawy arytmetyki.Książka ta zawiera większą część twórczości matematyka którą gromadził przez lata pracy.

Kolejnym dziełem Fibonacciego była książka "Practica geometriae" którą wydał w 1220 roku. Była ona połączeniem algebry i geometrii.Jako dorosły matematyk Fibonacci uczył działań na ułamkach i liczbach mieszanych, przy czym często ułamki sprowadzał do wspólnego mianownika bardziej racjonalnym sposobem niż robili to matematycy arabscy- znajdując wspólną wielokrotność mianowników.Niestety jego prace na temat teorii liczb czekały 400 lat na kontynuatorów